Inhoud
Zelfmedelijden
Zelfmedelijden is een beetje een taboe. ‘ Jij hebt gewoon zelfmedelijden’. Is nooit een compliment.’ Je zeurt, bent teveel met jezelf bezig. Huilie, huilie. Word eens wat harder voor jezelf.’
Al zoekend in Google vind ik vooral veel negatieve quotes. Bijvoorbeeld deze:
“Zelfmedelijden is onze ergste vijand en als we er aan toegeven, kunnen we nooit iets wijs doen in deze wereld”, Helen Keller, schrijfster. Leefde van 1880 tot 1968. Helen Keller was doof en blind.
Fascinerende vrouw. Hier kun je meer over haar lezen. Als zij geen zelf medelijden had, wie heeft er dan recht op?
Maar ik heb toch wel eens last van zelfmedelijden.
De gedachte is dan: ‘’Waarom heb ìk die rotziekte. Ik ken genoeg luie mensen die het heerlijk zouden vinden een alibi te hebben om de hele dag op de bank te hangen!. Waarom hebben díe mensen mijn ziekte niet. Ik kan hem missen als kiespijn, want, ik wil van alles. Ik wil mijn bedrijf uitbouwen en Ik heb kinderen waarmee ik leuke dingen wil doen. Die ik dingen wil leren. Ik wil rennen. Ik wil dansen.”
Het ìs toch zo?
Dat is toch logisch? Het ís ook oneerlijk. Maar wie heeft het mij dan aangedaan? Aangezien ik niet gelovig ben denk ik niet dat het een straf is van een Opperwezen. Hoewel: ik betrap mezelf wel eens op deze gedachte: Iemand heeft zo’n hekel aan mij. Of: Papa, had jij hier geen stokje voor kunnen steken? Blijkbaar is er een stemmetje in mij dat zegt dat mijn vader in de Hemel is en daar dingen voor mij moet regelen…Een dealtje had kunnen sluiten. Met God?
Bovendien: Hij had de ziekte van Parkinson. Daar had hij ook geen dealtje over kunnen sluiten.
Zelfmedelijden nuttig?
Volgens mij heeft zelfmedelijden nut. Even zwelgen in je eigen ellende. Even huilen en vloeken. Heerlijk toch? En als je dan een kwartiertje hebt zitten snikken en pruilen. Dan kan je er weer even tegen. Ik ben een grote voorstander van even in je eentje alles eruit gooien. Dat vind ik wel een voorwaarde. Je mag een ander er niet mee lastig vallen. Hoogstens je knuffelbeer, de kat of de hond.
Geef je zelf die ruimte
Gun jezelf dat kwartier (of half uur of een uur). Droog dan je tranen en ga weer verder. Juist omdat je jezelf die ruimte hebt gegeven kan je er daarna weer beter tegen.
…Blijf er niet in hangen.
Lach!
Ik heb nog 2 artikelen geschreven over zelmedelijden. Je kunt ze hier lezen:
