Leef elke dag alsof het de eerste is.
Soms voel ik mij 89 en op een andere dag weer 34. Ik ben in werkelijkheid 50 jaar wat ontzettend oud is.
Jee.
Ik schrik er elke keer van, maar van binnen ben ik meestal 11. Ik heb geen idee of dat normaal is of een afwijking. Het is zo. Het nadeel is dat ik mij altijd onervaren voel, een groentje. Het voordeel is dat ik leef in verwondering en een beetje magie. Fijn hoor.
Ik ben elke dag blij als ik de Hortensia’s in de tuin zie groeien en roze kleuren en ik geniet altijd van een mooie zonsondergang. Als het onweert vind ik de bliksem spannend en prachtig.
Ik heb al vaker gezegd: De kleur paars. Dàt is de magie (The Color Purple, Alice Walker 1982):
“I think it pisses God off if you walk by the color purple in a field somewhere and don’t notice it.”
Nieuwsgierigheid, verbazing en je verheugen. Heb jij dat nog? Of ben je zo iemand van : ‘Been there, seen it all’? Saai hoor. Lijkt me niks aan.
Je hoort vaak de uitspraak: leef elke dag alsof het de laatste is. Dat is erg moeilijk. In de gekte van de dag loop ik mij toch over van alles druk te maken, maar misschien is dit gemakkelijker uit te voeren:
Leef elke dag alsof het de eerste is.
Alsof je de zon voor het eerst ziet opkomen en je voor het eerst jouw kinderen ontdekt en je voor het eerst je partner in de ogen kijkt. Alsof je elke dag iets nieuws kan kiezen. Elke dag opnieuw beginnen. Dat is mijn geheim voor geluk.
