Inhoud
Laat label-denken los en vind de beste kandidaat voor de baan
Doe het gewoon
Solliciteren is voor veel mensen een terugkerende nachtmerrie. Zeker in deze tijd. Hoeveel afwijzingen kan een mens verdragen zonder zich compleet waardeloos te gaan voelen?
Behalve dat er nu gewoon niet genoeg banen zijn, heeft een grote groep mensen ook last van het label-denken van veel werkgevers/personeelschefs en zelfs toekomstige collega’s.
Wat is label-denken?
Ze hebben een beeld in hun hoofd van de ideale werknemer en bij dat plaatje zoeken ze dan een sollicitant. De sollicitant krijgt allerlei testen, afgenomen door dure bureaus. De grote angst lijkt te zijn: past deze persoon wel bij ons bedrijf? Kan ie ’t wel?
Annemarie van Gaal
Vanmorgen zag ik een filmpje van een ISBW presentatie door Annemarie van Gaal. Zij vertelde hoe het, met veel meer succes, heel anders kan. Zoals iedereen weet heeft Annemarie haar fortuin gemaakt als uitgever van bladen in Rusland.
In het filmpje vertelt ze hoe bij het werven van personeel het denken in labels volkomen achterwege werd gelaten.
Opdracht in plaats van functieomschrijving
Van iedere vacature maakte ze een opdracht. Als voorbeeld noemt ze: vacature voor een hoofdredacteur voor Good Housekeeping. De opdracht was: verzin de inhoudsopgave voor de komende twee nummers, bedenk een hoofdredactioneel artikel, vertaal een artikel uit de Amerikaanse versie in het Russisch en pas het aan aan de Russische markt. Iedereen mocht zich inschrijven voor de opdracht. Dat gebeurde volkomen anoniem: mensen konden bij de receptie een envelop halen met een nummer erop. Daar deden ze de voltooide opdracht in. De beoordelaars wisten dus niet wie de opdracht gemaakt had. Ze wisten niet of diegene ervaring had, een man of een vrouw was. Het kon de schoonmaakster of de manager zijn.
Annemarie raakte zelf op deze manier haar secretaresse kwijt, die tot op de dag van vandaag hoofdredacteur van de Russische Good Housekeeping is.
Beoordelen op talent en commitment
De opdracht vergde comittment: het kostte een paar weken om te maken èn vergde talent om de opdracht goed te volbrengen. Mensen maakten zo bizarre carrière moves.
Je kunt in een opdracht niet zien of iemand bijvoorbeeld kan leidinggeven, maar in 98% van de gevallen was het een succes.
Ik word blij van zulke verhalen. Mensen roepen altijd dat ze geen vooroordelen hebben, maar hebben ze wel. Ja, ik ook.
Orkest
Een ander mooi voorbeeld is een orkest waarbij kandidaten voor een plaats in het orkest achter een scherm speelden, onbespied door de beoordelaars. Ineens werden er veel meer vrouwen aangenomen bij het orkest.
Winst opstuwen
Vooroordelen moet je niet ontkennen. Je kan ze wel afleren. Het fantastische is dat onverwacht talent zo kan komen bovendrijven. Als bedrijf lijkt me de aanpak van Annemarie van Gaal een geweldige kans om personeel te krijgen dat anders is, vernieuwend en je winst kan opstuwen tot ongekende hoogte, zoals Annemarie heeft laten zien.
