in-nederland-betalen-ze-voor-niet-meedoen-in-zweden-betalen-ze-voor-wel-meedoen
Uit de rubriek ‘De wereld van HR’ citaten van Joop Schippers, hoogleraar arbeidseconomie aan de Universiteit van Utrecht in het juli/augustusnummer van P&O Actueel
In de genen van Zweedse werkgevers is meegegeven dat werknemers nog een leven naast het werk hebben
Joop Schippers: “ In de genen van Zweedse werkgevers is bij wijze van spreken meegegeven dat werknemers nog een leven naast het werk hebben, zoals zorgen voor anderen. Terwijl het bij ons juist normaal is om pure topsport van werknemers te verwachten. In Nederland hebben we een enorm hoge arbeidsproductiviteit per uur en doen we het werk met weinig mensen, in Zweden staan er meer mensen op de loonlijst en werken ze iets minder hard. Volgens mij is een hoge arbeidsparticipatie – zoals in Zweden- ook een heel groot goed. Het geeft mensen die meedoen aansluiting en voldoening, en het zorgt voor een kleinere kloof tussen werkenden en niet-werkenden. Dat zijn belangrijke waarden op zich.
In Nederland betalen we voor niet-meedoen
In Nederland betalen we voor niet-meedoen, in Zweden betalen ze voor wel meedoen. (…) Er is geen land ter wereld waar zoveel regelingen bestaan voor mensen die aan de kant staan als Nederland (…).
Jee, wat een mooi systeem hebben ze daar toch in Zweden.
Terwijl mensen met een smetje in Zweden vaker gewoon rondlopen op de werkvloer. Al manusje van alles bijvoorbeeld, of als hekkenzetter in een weiland. En daar betalen ze natuurlijk voor, maar dan in termen van lagere arbeidsproductiviteit. Uiteindelijk moet je linksom of rechtsom voor de mensen zorgen, het zou mijn keuze zijn om ze bij het arbeidsproces te betrekken, zoals in Zweden.(…)”.
Jee, wat een mooi systeem hebben ze daar toch in Zweden. Ik wou dat we dat hier hadden want:
– Meer mensen doen mee, minder mensen worden uitgesloten.
– Mensen met een smetje op de werkvloer is diversiteit, wat bedrijven succesvoller maakt
– Duurdere arbeidskrachten hoeven niet meer klussen te doen zoals zelf kopiëren, afwassen en kunnen zich meer concentreren op hun eigenlijke werk
– Betere productiviteit die mensen niet afbrandt.
– En ik kan nog zoveel voorbeelden bedenken waarom het beter is.
Helaas heb ik het huidige kabinet nog niet kunnen betrappen op enige diepgang of visie
Helaas heb ik het huidige kabinet nog niet kunnen betrappen op enige diepgang of visie. Dus ik koester voorlopig geen hoop voor een Zweeds systeem. Jammer, misschien ooit, in een volgend kabinet. Maar ik ben bang dat het voorlopig bij dromen blijft. Er is namelijk een mentaliteitsverandering voor nodig. In Nederland worden mensen met een handicap erg vaak gezien als ‘kan-niet-werken’. Dat komt volgens mij door 3 elementen in onze maatschappij:
1. Door ons jarenlange systeem mensen arbeidsongeschikt te verklaren zodra er ook maar wàt aan mankeert en ze zo dus buiten de wereld van het werk te plaatsen.
2. Door onze Calvinistische drang om alles zelf te moeten doen:’ je voelt je toch zeker niet te goed om even de vloer aan te vegen, een kopie te maken, even zelf een brief te tikken’. Ik vind het juist minachting voor veel soorten werk: uiteindelijk is vaak zo de secretaresse, administratief medewerker, de koffiejuffrouw, de conciërge, krullenjongen, en ga zo maar door, wegbezuinigd. Maar het is geen bezuiniging als iemand die 150 euro per uur verdient een lamp moet indraaien. Het is gewoon stom. En je sluit mensen uit, die dat veel handiger hadden gekund.
3. De fixatie op hoge arbeidsproductiviteit. Het is echt gek dat in deze crisistijd personeel wordt wegbezuinigd en vervolgens minder mensen, meer werk moeten doen. Straks is een 1/3 van Nederland werkeloos, 1/3 overspannen, 1/3 werkzaam in de hulpverlening. Helemaal gek soms, dit land.
