Het belang van sympathie op de arbeidsmarkt
Vanavond sprak ik met iemand waar ik heel blij van werd. Misschien gek want we hadden het over ‘mijn’ MS en over nare dingen in haar verleden. Waarom werd ik dan toch zo blij?
Ik heb daar even over na zitten denken.
Het was niet omdat ze vroeg hoe het met me ging. Het was omdat ze het op een hele betrokken manier vroeg:
De vragen die ze daarna stelde bewezen dat ze goed naar me had geluisterd. Ze deed niet alsof ik zielig ben, wel alsof ze met me mee kon voelen.
Welke aspecten maakte dit gesprek zo waardevol voor mij? En volgens mij voor iedereen waarmee je een gesprek voert?
1. Betrokkenheid tonen
2. Goed luisteren
3. Open staan zonder oordeel/medelijden
Deze 3 manieren van luisteren maken dat je sympathie wint en eerder een positie krijgt die je ambieert of de baan krijgt die je wilt.
Het is eigenlijk hetzelfde als ik altijd zeg als ik mensen coach bij het sollicitatie of loopbaan: Wees niet met jezelf bezig, maar richt je helemaal op de ander. Wat jij kan staat in je cv en kun je nog mondeling toelichten maar je scoort vele punten extra, als je bovenstaande 3 punten toepast. Vooral omdat de meeste mensen alleen maar bezig zijn met: hoe presenteer ik mezelf, hoe laat ik zien dat ik een topper ben. Dat is een misverstand. Degene bij wie je solliciteert wil zich ook een topper voelen.
Hoe doe je dat?
- Weet zoveel mogelijk van het bedrijf en van degene waar je een gesprek mee hebt.
- Duw je kennis alleen niemand door de strot, maar besprenkel ze liever met de dingen die je van ze weet, op een open, heldere manier.
- Luister ondertussen goed naar wat zij jou te vertellen hebben.
