Mijn vader reed zwabberend op de fiets van zijn auto naar zijn buitenhuisje

Het was niet gevaarlijk, want er reden geen auto’s. Niettemin zag het er boeiend uit: Hij viel steeds nèt niet.

Fysiek gehandicapt= van lotje getikt of erger. De roddel werd:  daar rijdt elke week een dronken man over het terrein.

De oplossing: mijn vader hing een brief op het mededelingenbord bij de ingang.

“misschien handig om te weten dat ik geen druppel alcohol heb gedronken”

‘Beste mensen, Als u mij zwalkend en wiebelend voorbij ziet fietsen is het misschien handig om te weten dat ik geen druppel alcohol heb gedronken en dus niet in beschonken staat verkeer. Waar ik wel last van heb is de ziekte van Parkinson. Vriendelijke groet, Cees de Bruin.’

Fysiek gehandicapt van lotje getikt of erger. Een extra handicap als je een zichtbare handicap hebt is dat mensen denken dat je niet goed snik bent of dus stomdronken. Ik ken een MS patiënt die door de politie werd aangehouden omdat hij zo raar fietste. Gelukkig geloofden ze hem, toen hij de situatie duidelijk kon uitleggen.

Hij had geen spraakgebrek. Maar stel dat je dat wel hebt: iedereen denkt dat je koekoek bent, een schlemiel.

Spastici hebben helemaal pech: ze worden niet vaak als volwaardig aangesproken door onbekenden. En neem dat mensen eens kwalijk: iemand die ongecontroleerd beweegt. Het is een raar gezicht. Fysiek gehandicapt = van lotje getikt.

In mijn puberteit kende ik een jongen die ik doodeng vond: hij probeerde altijd met wilde gebaren en rare klanken mijn aandacht te trekken. Hij bleek stokdoof.

Een klacht van veel mensen in een rolstoel is dat ze als verstandelijk gehandicapt worden aangesproken, of compleet genegeerd.

Een vrouw in een rolstoel vertelde dat ze bij een bezoek aan de Bijenkorf door een andere klant letterlijk opzij werd gezet. ‘Wat doet u nu?’ ‘Ik moet er even bij’. Het ding in de rolstoel stond in de weg en hoef je blijkbaar niets te vragen. Er zitten wieltjes onder dus je schuift het doodeenvoudig even opzij.

Nu mijn benen steeds stijver worden en ik af en toe loop als een robot, kan ik zelf ervaren hoe het is om raar te zijn in andermans ogen. Gek hoor, die mensen die zo kijken. Ik gebruik vaak krukken. Dan wordt je weer anders bekeken: krukken = heeft ongeluk/blessure= niet raar= gaat vast wel weer over.

De maatschappij bestaat ook uit werkgevers die personeel zoeken. Het lijkt bijna onmogelijk om door fysieke beperkingen heen te kijken: eng, raar, handicap=zielig=kan niet werken= is minderwaardig. De werkgevers waar ik de beste ervaringen mee heb hebben of een familielid/vriend met een beperking of ze hebben zelf iets.

Er zijn blijkbaar een heleboel mensen die niemand kennen met een zichtbare beperking. Dat is eigenlijk pas echt gek.

Fysiek gehandicapt = van lotje getikt

Wat zijn jou ervaringen? Vind je gehandicapten een beetje eng? Of ben je zelf gehandicapt en staren ‘ze’ zo naar je?

Amsterdam is dol op toeristen, niet op gehandicapten. Meer weten? Klik hier

Meer lezen over gehandicapten en vooroordelen lees je hier.