Best zwoegen met zo’n handicap

Je hebt een hoop uit te legen als je plotseling in de openbaarheid verschijnt met krukken. Ik voel me zelfs ook nog een beetje een oplichter. Ik loop soms namelijk best goed. Het is alleen niet te voorspellen wanneer ik beter loop en wanneer ik ga strompelen of moeite krijg te balanceren.

Daarom loop ik soms met twee krukken in één hand, of ik zet ze ergens neer.  Mensen met een gebroken been lopen de hele tijd mank en ze hebben gips. Ik niet.  Een nepper, zie ik de mensen denken. Of is dat verbeelding?

Onhandig

Vroeger toen ik nog in de zalige veronderstelling leefde dat niets mij ooit zou overkomen, want ik blaakte van gezondheid, dacht ik dat het ongemak van een rolstoel was dat je dan zo laag zit en het ongemak van een stok dat die er altijd zo bejaard uitzien (kan nou niemand wat doen aan dat handvat? Hoe vlot de stok ook is, het handvat is altijd tark).

Het is voor velen een wereld-vergroter

Inmiddels weet ik heus wel dat het lage zitten in een rolstoel niet het belangrijkste is. Het is voor velen een wereld-vergroter, zij het een onhandige, want  je kunt niet overal  in, je hebt overal stoepen waar auto’s  voor staan. Als je continu zit, krijg je lichamelijke klachten

Geen hand over

Wat het lopen met krukken betreft is het onhandig dat je geen hand over hebt. Ik heb dat deels opgelost met een elegant rugzakje (moeilijk te vinden) en een zakelijke rugzak (dito).

Maar als ik bij de kassa sta moet ik de krukken toch neerzetten. Bij pinnen in een straat voel ik me onveiliger, want zichtbaar kwetsbaar. Hoewel: krukken zijn enorm goede wapens natuurlijk.

Stress

Ik heb last met parkeren, want heb nog geen invaliden parkeerkaart, maar kan niet ver lopen. Dit veroorzaakt stress bij een afspraak midden in de stad. Stress is vermoeiend en kost daarom (werk)tijd.

Blinden, mensen  in een rolstoel, slechte lopers,  krijgen stress  van openliggende straten (zowel in Amsterdam als in Rotterdam al jaren een ramp).

Als de lift kapot is kan dit werken die dag onmogelijk maken: stress.

Voor gezonde mensen is het niet voor te stellen, en dat hoeft ook helemaal niet. Ik begrijp best dat je het je liever helemaal niet wilt voorstellen.

Advies

Maar bij werk zoeken, vinden en behouden is het wel handig dat de toekomstige werkgever zich wil verdiepen in je (on)mogelijkheden. Een handicap kost extra tijd, extra energie. Fulltime werken voelt daarom als 60 uur werken. Flexibele werktijden zijn voor mensen met een arbeidsbeperking een uitkomst.

Werkgevers

Werkgevers met de wens een arbeidsgehandicapte in dienst te nemen zouden er goed aan doen eens naar de eisen die ze stellen aan een werknemer.  Vaak kan een taak anders worden ingevuld en blijkt meer mogelijk dan op het eerste gezicht lijkt.

Wil je als werkgever advies over de invulling van vacatures door arbeidsgehandicapten?

Bel Strongpeople(Sanja de Bruin): 06-40033537