Inhoud
- 1 Hèt bericht dat je leven zal veranderen
- 1.1 Post
- 1.2 Voorpret van grote verwachtingen
- 1.3 Een brief waarop je altijd hoopte
- 1.4 Bell-happy
- 1.5 Is het verlangen?
- 1.6 Is het angst?
- 1.7 Laat die bel en ga aan de slag
- 1.8 Ik wil daar nog aan toevoegen:
- 1.9 Waarom? Zelf geschreven tekst wordt beter onthouden. Maak er tekeningen bij als je wilt
- 1.10 Of wacht je liever op dat ene bericht dat je leven zal veranderen?
Hèt bericht dat je leven zal veranderen
Ik zat net Ernst-Jan Pfauth te lezen in de correspondent. Wat mij deed opspringen was de zin: Sommige dingen doen we, omdat het beloningsmechanismen in onze hersenen activeert (‘misschien ontvang ik wel een heel belangrijk mailtje’).
Post
Lang geleden, toen de post nog via de brievenbus binnenkwam had ik die tik. Ik liep elke ochtend vol verwachting naar de beneden deur van mij twee kamer appartement op twee hoog, in de hoop daar hèt bericht/brief/pakje te vinden dat mijn leven zou veranderen.
Voorpret van grote verwachtingen
Gisteren had ik er ook even last van bij het openen van de mail. Ja, ja: ik weet dat je meer kans hebt om door de bliksem getroffen te worden, maar ik had toch een oudejaars lot gekocht. Dus bij het openen van de mail voelde ik even die voorpret. Het duurde niet lang: Ik had € 5 gewonnen.
Een brief waarop je altijd hoopte
Even nog over de snailmail. Een keer lag er echt een brief voor mij. Een liefdesbrief nog wel. Het veranderde niet mijn leven, maar het was aangenaam. Heel aangenaam. En het duurde wel 4 maanden, wat best veel is als je 19 bent.
Bell-happy
Ik ben verder niet zo ‘bell-happy’, zoals ik ooit las in James Herriot. Hij bedoelde daarmee als een gek naar de telefoon rennen bij de eerste tring.
Als het niet uitkomt neem ik even niet op, want de beller kan: een bericht sturen, inspreken, later terugbellen, teruggebeld worden door mij.
Toch zijn er legio mensen die liever een ongeluk veroorzaken dan de beller te laten wacht. Raar vind ik dat.
Is het verlangen?
Wat ik mij afvraag: Zijn die bell-happy mensen aan het hopen op dat ene telefoontje? “Je hebt 5 miljoen gewonnen.” Of “Ik ben al maanden hopeloos verliefd op je.”
Is het angst?
Of zijn ze bell-happy uit angst: “Je bent ontslagen, want ik kon je niet bereiken.” Of “Katrien heeft een ongeluk gehad. Ga onmiddellijk naar het ziekenhuis.”
Laat die bel en ga aan de slag
Als je op wonderen blijft wachten, gaat het lang duren.
Pfauth heeft gelijk dat je beter stap voor stap kunt werken aan veranderingen en dat je er een ritueel van moet maken.
Ik wil daar nog aan toevoegen:
- Maak een plan. Neem jezelf serieus.
- Wil je meer bewegen? Schrijf exact op waarom, wanneer en hoe.
- Wil je minder drinken? Waarom, wanneer en hoe.
- Schrijf alles precies op, schrijf elke dag de voortgang op in een mooi schrift of in een papieren agenda.
Waarom? Zelf geschreven tekst wordt beter onthouden. Maak er tekeningen bij als je wilt
- Schrijf reminders op en plak op je spiegel.
- Praat tegen jezelf: ik drink alleen in het weekend maximaal 2 glazen wijn. Of: Ik ga elke dag om 20 uur een half uur wandelen.
- Als je durft: zet het op sociale media. Zou leuk zijn als er mensen met je mee gaan doen toch? De kans op succes wordt zo alleen maar groter!
Of wacht je liever op dat ene bericht dat je leven zal veranderen?
Kijk ook: 7 tips om iets af te leren