Inhoud
Wat als ik faal, terwijl ik zo mijn best doe?
Zo ben ik nu elke dag een online training (voor MS’ers) , aan het volgen, die mij veel goed doet: Ik beweeg gemakkelijker, sta steviger en heb bijna geen pijn, zodat ik nauwelijks pijnstillers hoef te slikken. Mijn inzet wordt beloond. Ik train wel al meer dan twee maanden, dus het is geen quick fix.
Het kost is maar 30 minuten per dag
Tot nu toe houd ik het vol om elke dag de training te doen. Vorige week zei mijn trainingsmaatje bij de fysio: ‘Je loopt beter.’ En toen mijn fysio: ‘Je kunt zwaardere buikspier trainingen aan, lijkt het wel.’ Ik had dat ook gemerkt. De bevestiging is doodeng.
Ik ben namelijk een tijdbom, als MS patient. Soms kan ik een terugslag krijgen, ook al heb ik nog zo hard getraind. Dat is deze week ook gebeurd, een beetje. De oefeningen gaan prima. In eerste instantie liep ik ook beter. Nu niet meer. Mijn rollator heb bijna de hele dag nodig.Terwijl hij vorige week in de kast stond. Waarom? Geen idee. MS is onvoorspelbaar.
Hoe geruststellend is het om lui te zijn en een training over te slaan.
Dan kan ik zeggen: Als ik harder had getraind, was ik niet achteruit gegaan. Het is mijn eigen schuld en ik kan er iets aan doen door mij weer elke dag op de oefeningen te storten.
Ik wil eigenlijk de dag voortaan altijd beginnen met een training van 6.30 tot 7 uur bijvoorbeeld. Ik ben dan bijna altijd wakker, dus let’s do it.
Maar, wat als mijn dag er niet beter van wordt? Wat als ik nog meer gebroken word van slaaptekort?
Plus: Ja maar dan moet ik de oefeningen op klein scherm van mijn telefoon doen, want laptop staat te ver weg. Gedoe en moeilijkheden. En de mogelijkheid om op te geven.
Wat als ik slaag en toch faal?
Want er is niets meer beangstigend dan dit: Alles inzetten om je leven te beteren. Je houdt je aan elke afspraak met jezelf en zelfs nog meer. Maar
je gezondheid blijft achteruit gaan. Je lijf heeft maar één boodschap voor jou. Het heeft niet zoveel zin. Een 10 voor motivatie en discipline. Een 5 voor resultaat en soms nog minder. Geef het maar op.
Wat als ik toch volhoud?
In mijn sportgroep werd ik hier heel blij van: Een vrouw in een rolstoel, die al 6 maanden dagelijks trainde met 0 resultaat. Ze bleef stug volhouden. Na 6 maanden werd ze beloond met 1 seconde op kunnen staan uit haar rolstoel.
Laat dat de inspiratie zijn: tegen alle verwachtingen in doorgaan en volhouden.
Doe wat ik heb gedaan
Schrijf op waar je bang voor bent. Wees eerlijk. Het hoeft helemaal niet logisch of waar te zijn Knettergek mag:
- Wat als ik allen nog gezond eet en toch Suikerziekte krijg?
- Wat als mijn lichaam het steeds meer laat afweten, ondanks mijn inzet?
- Wat als ik slank en strak ben en toch word afgewezen?
- Of wat als ik niet meer drink en net zo saai word als tante Thea?
- En wat als ik vrienden kwijtraak doordat ik kies voor een betere leefstijl?
Heb je het helemaal helder?
- Start met het uitvoeren van jouw voornemens.
- Start vandaag.
- Falen is echt moeilijker als je meer je best heb gedaan. Aan de andere kant: Als je dan faalt kun je tenminste bijsturen, of een ander plan uitvoeren.
- Durf te falen.
- Word vrienden met je imperfecte zelf.
Slagen is niet altijd leuk
Misschien gaat je beste vriendin je ineens uit de weg, of kun je niet wennen aan je magere gezicht. Als je daar al veel over gefantaseerd hebt, stop daar dan mee. Ga je stinkende best doen om je doelen te behalen. Neem elke dag een stap. Het hoeft niet snel te gaan. Misschien vallen de bereikte doelen tegen. Maar dat kun je pas weten als je ze met veel moeite hebt bereikt.
Slagen is niet altijd leuk, maar met niet je best doen voor jezelf en het daaruit voortvloeiende zelfmedelijden, blijf je in een kringetje ronddraaien.
Meer lezen over zelfmedelijden kan hier: Zelfmedelijden en Zelfmedelijden II
Doorzetten
Doorzetten is het antwoord. Dat betekent niet dat je niet kan bijsturen. Het betekent wel dat je niet stopt.
Of lees dit: Houd het leuk en volhouden wordt een makkie
